“Rəvan”ın qapıçısı Kamal Bayramovun korner.az-a müsahibəsi.
– Zədən necədir? Səni nə vaxt yenidən yaşıl meydanlarda görə biləcəyik?
– Ayyarım heç nə bilməyəcəyəm. Çox təəssüf.
– Şər deməsən, xeyir gəlməz. Komandanız Birinci Diviziona yuvarlansa, elita klublarından birinə getməyi düşünəcəksənmi?
– Bunu həyat göstərəcək. Sonuncu olmaq psixoloji cəhətdən çox pis təsir edər bizə.
– Son günlər belə xəbərlər dolaşır ki, “Bakı” və “Rəvan”ın prezidentləri qohum olduqları üçün son turda “Bakı” bilərəkdən məğlub olacaq ki, “Rəvan” elitada qalsın. Bu tip xəbərlərə münasibətin necədir?
– Allah onları həmişə mehriban etsin. Əgər bu qudalıq idmana təsir etsəydi, kubok oyununda “Rəvan” “Bakı”ya məğlub olardı. Mənim tanıdığım o rəhbərlər Azərbaycanda idman və digər sahələrdə böyük işlər görmüş adamlardır. Onların rəhbərlik etdiyi sahəlrdə belə şeylər baş verməz. Onların da istədiyi sağlam rəqabətdir. Güclü olan qazansın. Mən bu cür şayiələrə və boş-boş söhbətlərə inanmıram. Özüm zədəli olsam da, dünən komandanın məşqini izlədim. Biz “döyüş”ə hazırıq.
– İctimaiyyət arasında belə söhbət gəzir ki, “Sumqayıt” AFFA-dan bilavasitə yardım alır. Xüsusən də “Neftçi”yə qarşı səfərdəki matç (1:3) xeyli şübhəli idi.
-Ola bilər, AFFA maddi cəhətdən yardım edir. Çünki çempionatda sponsor azdır. Amma “Neftçi” belə şeyə yol verməz. Bu, kimlərin fikridisə, düşüncəsizdir. Məgər “Neftçi”yə xal lazım deyil? İdmana ləkə vurmağa çalışanlar çoxdu, onları qınamıram. Futbola çoxu pəncərədən baxıb, ona görə düşünürlər ki, AFFA yardım edə bilər. Çünki sponsor, həqiqətən də, çox çətinliklə tapılır. Bunda pis bir şey görmürəm.
– Bir ara futboldan ayrılıb bizneslə məşğul olmaq məcburiyyətində qalmışdın…
– Mənim futboldan getməyim və qayıtmağım nağıldır. Mən danışmaqla, sən isə yazmaqla bitməz. Futbol, demək olar ki, ailədən sonra həyatımda əsas yerdədir. Mən bu idmanı pula, sana, şöhrətə görə yox, çox sevdiyim üçün oynayıram. Futboldan ayrı qaldığım günlər çox əziyyət çəkmişəm. Hətta televizorda futbol veriləndə baxmırdım. Çünki baxdığım futbol mənə çox əziyyət verirdi. Valideynlərimin ən böyük arzusu məni milli komandada görmək olub. Aşağı yaş qrupları üzrə milli komandaların formasını geydim. O vaxt mənim ilk müsahibəm, adı yadımdan çıxıb, hansısa qəzetdə çıxmışdı. Həmin müsahibə olan qəzet səhifəsini, şəkillərimi otağımdan asmışdım. Uşaqlıq həvəsi idi. Mən idmandan uzaqlaşandan sonra 2 il şəkillər, müsahibələr divarda asılı qaldı. Bir gün evə gələndə şəkilləri görmədim. Çünki mənim idmandan kənarda qalmağım təkcə mənə yox, ailəmə də yaxşı təsir etmirdi. Şükürlər olsun, özümdə o gücü tapdım və qayıtdım idmana.
– Zədən sağalandan sonra Sapela ilə rəqabət aparmaq sənin üçün çətin olmayacaq?
– Mən rəqabətdən çəkinən idmançı deyiləm. Rəqibim nə qədər güclü olsa, mənim inkişafıma xeyirdir. Yox, ümumiyyətlə, qorxu məndən çox uzaqdır. Rəqabətə düzgün qiymət verən məşqçilərlə işləmək adamda həvəs oyadır.
– Sonda “Neftçi” ilə matçda səni xərəkdə daşıyan Güloğlan Cabbarov və Pavel Doroşevə nə demək istərdin?
– Güloğlan Cabbarov böyük rəhbər olmaqla yanaşı, həm də çox alicənab insandır. Mən rəhbər şəxsin xərək tutduğunu görməmişdim. Onun hərəkəti, həqiqətən də, dünya idmanında örnək məqamdır. O, həm idmançı, həm də rəhbər kimi böyük insandır. Pavel mənim yaxın dostumdur. O, “Qəbələ”də oynayandan gözəl münasibətimiz var. Mənim o vəziyyətimə göz yuma bilməzdi. Xarici vətəndaş olmağına baxmayaraq, mərd insandır. Allah eləməsin, ona bir şey olsa, həmin hərəkətin beşqat artığını mən edərdim. Allah hər ikisindən razı olsun, rəqib komandadan belə bir dəstək o komandanın, həqiqətən də, flaqman olduğunu sübut edir. Qoy bütün ictimaiyyətə örnək olsun ki, rəhbər də insandır, futbolçu da. Onları sadəcə geyimləri və vəzifələri ayırır bir-birindən. Güloğlan Cabbarov hamı üçün örnəkdir.
Ürfan Məmmədzadə
